🔹سالانه 3 میلیارد دلار درآمد از تجارت سیاه پورونوگرافی و روسپی‌گری کودکان و نوجوانان به دست می‌آید. یعنی کودکان را می‌دزدند، می‌خرند یا به دنیا می‌آورند تا از آنها بهره بگیرند.
🔹بیمارانی در دنیا هستند که روزی 34 دلار پول می‌دهند تا بدن برهنه خردسالان زیر سه سال را تماشا کنند.
🔹تا پیش از این کودک‌ربایان، کودکان ثروتمندان را شکار می‌کردند. امروزه فروش اعضای بدن کودکان خود یک تجارت پر سود است. هر عضو بدن کودک قیمتی گزاف دارد و اهمیتی ندارد که این کودک در چه طبقه‌ی اقتصادی زندگی می‌کند.
🔹حالا تصور کنید والدینی که هر روز عکس‌ها و فیلم‌هایی از فرزندان خود را از عشق پاک خود بر صفحات شخصی در اینترنت بارگذاری می‌کنند. ببینید با دست خود چه خوراکی برای بیماران جنسی، آزارگران جنسی کودکان و قاچاقچیان اعضای بدن کودکان فراهم می‌کنند!
🔹ضمناً 85 درصد تعرضات جنسی به کودکان توسط نزدیکان و خویشاوندان صورت می‌پذیرد.
۲
🔴هویت سازی دروغین برای کودک
🔹والدین با انتشار تصاویر فرزندشان این پیام را می‌دهند: «فرزندم را دوست بدارید.» اما این حس عزیز چه بر سر کودک خواهد آورد؟
🔹اول: هویت‌سازی کودک را دچار بحران می‌کند. کودکان در آستانه‌ی نوجوانی در حال هویت‌سازی هستند ولی نگرشی که مادر و پدر از کودک‌شان اشاعه می‌دهند هویتی دروغین از آنها می‌سازد. هر که آن کودک را از طریق صفحه‌ی والدین دنبال کرده است هویتی را در ذهن برساخته که با هویت واقعی کودک متفاوت است و کودک را در مواجهه‌ی رو در رو با فالوورها دچار پریشانی هویتی می‌سازد. چون ما یادمان می‌رود که «مالک فرزندان‌مان نیستیم و تنها محافظ آنها هستیم.»
🔹دوم: وقتی کودک در جریان لایک‌ها و بازدیدها و کامنت‌های مثبت از تصاویر خود قرار می‌گیرد شخصیتی مهرطلب پیدا می‌کند. او فکر می‌کند تا دیگران به او توجه نکنند انسان ارزشمندی نیست و در بزرگسالی نیز می‌کوشد به هر قیمتی توجه و عشق دیگران را جلب کند و اگر موفق نشود شکست می‌خورد.
🔹سوم: از بین رفتن مرز حریم خصوصی و عمومی است. اولویت ما در آموزش جنسی و اجتماعی به کودک حفظ حریم خصوصی است؛ وقتی آوازها، رقص‌ها، بازی‌ها، لکنت‌های شیرین و اندام کودک در معرض دید عموم است از کدام حریم خصوصی با او صحبت کنیم؟!
۳
🔴اعلام جرم کودکان علیه والدین
🔹«هیچ حد و مرز و هیچ شرمی نداشته‌اند. برایشان مهم نبوده است و از هر لحظه‌ی زندگی من عکاسی کرده و منتشر کرده‌اند.»
اظهارات دختری اتریشی که پس از سن قانونی از والدین خود شکایت کرد که هر چه به آنها گفتم 500 عکسی که از کودکی و نوجوانی من در فیس‌بوک منتشر کرده‌اند حذف کنند قبول نکردند.
🔹اخیرا لایحه‌‌ی حمایت از حقوق کودکان(اردیبهشت 98) در مجلس تصویب گردید. بنا بر یکی از مواد این لایجه هر شخصی مرتکب بهره‌کشی اقتصادی از اطفال و نوجوانان شود به مجازات‌های سنگین از قبیل حبس و مجازات نقدی و… محکوم می‌شود. این قانون پدران و مادران کودک را مستثنی نمیکند. در نتیجه وقتی والدین با قرار دادن عکس‌ها و ویدئوهای فرزندشان در صفحه‌ی مجازی به قصد جذب فالوورهای بیشتر با هدف تبلیغات تجاری یا فروش کالا و خدمات خود اقدام کنند مشمول این قانون خواهند بود.
۴
🔴والدین زندگی کودکان را روایت کنند
🔹پیشنهاد من این است: اگر والدین می‌خواهند از مراحل رشد فرزندان‌شان دیگران را با خبر کنند، بهتر است بدون انتشار عکس‌ها و ویدئوهای پی در پی و لوکس آنان، درباره‌‌شان بنویسند. روابط خود را با آنها در نوشته‌ها روایت کنند. تجربه‌های مادری و پدری خود را در میان بگذارند. هم آگاهی‌های جمعی فرزندپروری افزایش می‌یابد، هم به دل ادبیات راه می‌یابند.
پ.ن:بررسی نمایش کودکان در فضای مجازی/ نقض حریم خصوصی کودکان توسط والدین؛ عنوان نشستی در دفتر مرکزی انجمن حمایت از کودکان 24 اردیبهشت 1398
این یادداشت وامدار دو سخنرانی این نشست است و چون بنایم بر گزارش‌نویسی نبوده از نقل قول مستقیم پرهیز کرده‌ام.
علی‌اکبر زین‌العابدین
نظر بگذارید