هر کارگاه 6 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای
شروع دوره‌ها از 19 و 21 تیرماه 1402
«با مخ توی تاریخ» مجموعه کتابی است برای دبستانی‌ها که بچه‌ها با مخ بپرند توی تاریخ علم!
کمیک‌استریپ ببینند، بخوانند و بخندند و کمی هم به معلوماتشان مثلاً اضافه کنند!
تاریخچه‌ی پدیده‌ها و اشیا را از زمان آدم‌های اولیه مرور کنند تا امروز و آینده را در پایان هر فصل، خودشان حدس بزنند و به سبک کتاب، بنویسند و تصویرگری کنند که برایش جا گذاشته‌ایم.
این مجموعه، به‌روزشده و گسترده‌شده‌ی همان «بعدترترش» است که در دهه‌ی نود میان بچه‌ها مشهور و محبوب شده بود. اکنون جلد اول آن به دنیا آمده است.
می‌توانی این کتاب را با امضای نویسنده‌اش داشته باشی.
1- وجه مذکور را به شماره کارت 6465-9335-2910-5022 به نام علی‌اکبر زین‌العابدین (بانک پاسارگاد) واریز کن.
2- تصویر رسید واریز را به شماره 2508674-0991 واتس‌اپ یا تلگرام کن.
3- فرم زیر را تکمیل و روی «ارسال» کلیک کن.
4- حالا منتظر باش تا همکاران ما حداکثر تا 24 ساعت پس از ارسال تصویر فیش واریزی دسترسی شما را میسر کنند.
*چنانچه در فرایند خرید به مشکلی برخورد کردی به شماره ۲۵۰۸۶۷۴-۰۹۹۱ در واتس‌اپ پیام بده.
داوود مظلومی خودش را فقط یک آموزگار اول دبستان می‌دانست. یک کلاس‌اولی. هیچ‌گاه او را از نزدیک ندیدم.
معلمان کلاس اول معجزه‌گرند. انسانی را ظرف چندماه از بی‌سوادی محض به سواد می‌رسانند. و داوود بی اغراق از گروهی بود که جایگاه این مقامش را خوب می‌شناخت.
با داوود در کارگاه‌هایی که برای معلمان برگزار می‌کنم، آشنا شدم. معلمانی که مثل خودم آرام و قرار ندارند. می‌خواهند بچه‌ها بهتر بنویسند. وقتی اولین کامنت‌هایش را در کارگاه آنلاین می‌نوشت دانستم با یک معلم آگاه طرفم. سوال‌های خاص می‌پرسید و توجهم به او جلب شد. در یکی از جلسات کارگاه به او وقت دادم که تجربه‌اش را از نوع آموزشی که از ادبیات ژاپنی می‌شناسد برای ما باز گوید و از او آموختم.
از هنرجویانی بود که مابین جلسات کارگاه، با من در تبادل علمی و روش‌شناختی تدریس بود. جاهایی که هنرجویان درباره کلاس اول می‌پرسیدند از داوود کمک می‌گرفتم.
باری از کلاس غایب بود و بعد از چند روز پیامم داد که درگیر بیماری بدخیمی است و خود جلسات هم با سختی شرکت می‌کند.
برای یک مجموعه کتاب که قرار بود در انتشارات کار کنم از او دعوت به همکاری کردم و با شوق پذیرفت و در دو سه جلسه آنلاینی که داشتیم تصویری گفت‌وگو کردیم و دلم باز می‌شد. به سختی می‌نشست و درد می‌کشید اما همراه بود. کتاب هم تاکنون معطل مانده است!
او به آزادی در یادگیری بچه‌ها اعتقاد خاص داشت و در علم و عمل به آن پایبند بود. جزء آموزگارانی بود که هر سال طرح‌های درسش را نو می‌کرد. کلاس‌هایش با ادبیات و هنر درآمیخته بود و یادگیری زبان فارسی کلاس‌اولی‌ها برایش یک امر والا بود.
از اینکه او را ندیدم افسوس می‌خورم اما بیش از آن افسوسم از آن است که شاگردانش را ندیده‌ام تا تاثیرات شگرف او را بر وجود آنها لمس کنم.
خبر سفرش از خاک را دیر شنیدم؛ شب چهلمین روز. سردردی به جانم افتاد که تا سه روز، هیچ از بارش کم نمی‌شد. شاید داوود بهتر بداند که وقتی معلم باشی و یکی از مخاطبانت از میان برود، قابل قیاس با رنجی نیست.
در دوره‌های جدید که نام و کلمات او را نخواهم دید نمی‌دانم با خودم و همکلاسی‌هایش چگونه روبه‌رو شوم…
با اولیای الهی محشور باشد.
در ویدیو می‌توان از نگاهش به آموزش کودکان شاخه گلی بویید.
علی‌اکبر زین‌العابدین
به شرافت لحظه‌ای که کسی که انتظارش را نداری از راه می‌رسد از میان جمعیت.
امسال سال لبخند مرتضی بود و خون «کیان». جهانِ حماسی، جهان عادی‌هاست، جهانی که همه بچه‌ها با هر میزان داراییِ جسم و جان در یک گونه مدرسه درس بخوانند، مثل همین جهان که یک گونه بیشتر نیست. جهان حماسی از عادی‌ها سر می‌زند. جهانی که بر تابلوی هیچ مدرسه‌ای ننوشته باشد: «مدرسه کودکان استثنایی». اراجیف نبافند که هوش‌بهرِ پایینِ میانگین برود مدرسه استثنایی، هوش‌بهر بالای فلان بشود تیزهوشان و بالای میانگین هم برود مدرسه عادی.
«عادی» را از چه وقت غیر عادی کردیم؟ مگر همه ما عادی نیستیم؟ پس لابد من که در نوجوانی دچار میگرنی بودم که چندروز چندروز از مدرسه غایب می‌شدم غیرعادی بودم و مدرسه‌ای هم ویژه‌ی ما میگرنی‌های ژنتیکی غیرعادی نبود و نیست!
معنای «کودک با نیاز ویژه» را می‌فهمم و بیش از همه برای بچه‌های «عادی» که خودم هم جزوشان بودم دلم می‌سوزد. آخر تک به تک ما عادی‌ها نیازهای ویژه داشتیم که نه خودمان حواسمان بوده و نه دیگری. همین الان فکر کن چه حجم از نیازهای ویژه داشته‌ای در دوران تحصیل یا در همین سنی که هستی و روح کسی هم باخبر نیست! وقتی یکباره بی‌کس‌وکار می‌شوی و نمی‌توانی داد بزنی، وقتی درد به پهلوهایت می‌پیچد و ماه‌ها رنج می‌کشی و پزشک می‌گوید چیزی نیست رد می‌شود. وقتی جیبت خالی است در غروبِ خستگیِ مفرط برای پرداخت کرایه سواری عادی! پس همه ما عادی‌ها استثنایی هستیم و نیازهای ویژه داریم.
در جهانی که به عادی و غیرعادی بخشش کرده‌ایم، کسی به نیازِ عادی‌ها نمی‌رسد و غیرعادی‌ها هم توان رسیدگی به عادی‌ها را در خود نمی‌بینند. جایی که روی خون عادی و غیرعادی بی‌خیال قدم می‌زنیم.
مرتضی کار دیگر کرد؛ او در مدرسه‌ی «عادی» علم سلیم به ما نشان داد که دانش‌آموز «با نیاز ویژه» هم عادی است. او رتبه‌دار منطقه‌ای نقاشی شد. او بعد از هشت‌ماه کلاس نگارشم در پایان سال، خاطره یک روزش را درجا نوشت و توالی زمان‌ها و فعل‌ها و اتفاقات را به خوبی رعایت کرد و طنزی هم قند نوشته‌اش و در مراسم پایانی، تشویق همکلاسی‌هایش را شنید.
مرتضای چشم‌آبی، امسال سال من بود که با تو هفته‌ای یک ساعت کلاس داشتم و دانش‌آموزِ هم شدیم. امسال سال علم سلیم بود که موقع ثبت‌نام تو را عادی تشخیص داد.
مرتضای بامعرفت، در روز امضای کتابم انتظار رسیدن هر کسی را داشتم جز تو که «بغل»ات عادی‌ترین بغل دنیا بود برای من که به بغل تو «نیاز ویژه» داشتم.
علی‌اکبر زین‌العابدین
عکس من با مرتضی در مراسم امضای کتاب با مخ توی تاریخ
انتشارات پرتقال
طبق وعده‌های پیشین، هنرجویانی که در دوره‌های مقدماتی، میانی و پیشرفته شرکت کرده‌بودند، صلاحیت شرکت در دوره‌های تخصصی را دارا هستند.
«شیوه‌‌ی آموزش داستان‌نویسی به کودکان و نوجوانان» عنوان اولین دوره‌ی تخصصی است.
هر دوره‌ی تخصصی بر یک قالب نوشتاری متمرکز است. شرکت در آنها بنابه‌علاقه و نیاز هنرجویان محترم، اختیاری و انتخابی است؛ از قبیل شیوه‌های آموزش داستان‌نویسی، گزارش‌نویسی، شعر، خاطره‌نویسی، کمیک‌استریپ، نقدنویسی، جستارنویسی، سفرنامه، زندگی‌نامه و…
دوره‌های تخصصی، آنلاین برگزار خواهد شد و تعداد ساعات هر دوره‌ی تخصصی متفاوت است. عناوین دوره‌های تخصصیِ هر فصل، جداگانه اعلام خواهد شد.
کارگاه-همایش‌های شیوه‌های آموزش نگارش و نوشتن خلاقانه به کودکان و نوجوانان ویژه‌ی معلمان، مربیان و تسهیلگرانی است که می‌خواهند به شکل نظام‌مند، مهارت‌های تدریس خود را ارتقا دهند. این کارگاه‌ها از تیرماه 1398 به همت کانون توسعه فرهنگی کودکان با همکاری ایکوم ایران برگزار شده‌است.
مدرس این کارگاه‌ها علی‌اکبر زین‌العابدین، بنیانگذار شبکه‌ی نوشتن خلاقانه است.
صدها معلم-هنرجو با هدف بهبود عملکرد مهارت‌های نوشتاری دانش‌آموزان سراسر کشور در ادوار گوناگون این کارگاه‌ها شرکت کرده‌اند.
۱- وجه مذکور را به شماره کارت ۶۴۶۵-۹۳۳۵-۲۹۱۰-۵۰۲۲ به نام علی‌اکبر زین‌العابدین (بانک پاسارگاد) واریز کن.
۲- تصویر رسید واریز را به شماره ۲۵۰۸۶۷۴-۰۹۹۱ واتس‌اپ کن.
۳- فرم زیر را تکمیل و روی «ارسال» کلیک کن.
۴- حالا منتظر باش تا همکاران ما حداکثر تا ۲۴ ساعت پس از ارسال تصویر فیش واریزی دسترسی شما را میسر کنند.
*چنانچه در فرایند خرید به مشکلی برخورد کردی به شماره ۱۲۳۴۶۸۸۷-۰۹۹ در واتس‌اپ پیام بده.
🔸ثانیه خالی نداشته باشند. سنین کودکی زمان بچگی نیست. در بزرگ‌سالی، وقت برای بچگی فراوان هست!
🔹از مدرسه و معلم‌های خصوصی بخواهید درس‌های سال قبل و سال بعد را به شدت با آنها کار کنند. چون متاسفانه در طول سال تحصیلی، آموزش دانش‌آموزان به خوبی صورت نمی‌گیرد و تابستان بهترین فرصت درس‌خواندن است و الا تمام آینده بچه‌ها زیر سوال می‌رود! بچه‌ها تا می‌توانند تست بزنند و برای آینده کشور عزیزشان خودشان را مهیا کنند!
🔹شوربختانه بازی‌های آنلاین و آفلاین را یک سری طراح سودجو راه انداخته‌اند تا بچه‌های ما با بازی‌کردن وقتشان را توی جوی آب بریزند. هربار که آنها را مشغول بازی دیدید یک دعوا راه بیندازید تا آنها بدانند که شعور زندگی ندارند و هم بدانند شما وظیفه پدری و مادری خود را به خوبی انجام می‌دهید و همیشه روبه‌روی آنها ایستاده‌اید نه در کنارشان!
🔸به کلاس و کارگاهی که بچه‌ها را با هنر، ادبیات، فن و مهارت، فکرکردن و تعامل با هم مشغول می‌کنند توجه نکنید، ته همه این‌ها پوچ است. تمام شخصیت‌هایی که تاریخ بشر را حرکت داده‌اند، آخرش پشیمانند که چرا اتومبیل‌های آخرین مدل و خانه‌هایی مثل قصر ندارند! چون رسالت اصلی بشر این است که همه از هم پولدارتر شوند تا طعم موفقیت را احساس کنند.
🔹در چند نوع کلاس ورزشی عادی و عجیب‌غریب ثبت‌نامشان کنید تا خوب خوب له شوند و نای راه‌رفتن نداشته باشند و رشد بافت عضلانی‌شان به ریپ بیفتد! هم‌زمان دو تا سه زبان خارجی هم بیاموزند چرا که یک بچه باید برای آینده‌اش امکان پیشرفت در چند کشور را داشته باشد. کلاس ساز و موسیقی هم مثل بی‌خیال‌ها شرکت نکنند؛ قشنگ باید روزی دو ساعت به زور تمرین کنند و مثل پلیس بالای سرشان بایستید چون همه می‌دانند کار موسیقی، کار ذوق و دل نیست، کار چوب و چماق است.
🔸بهتر است همه چیز را برایشان فراهم کنید چون شما پدر و مادرشان که نیستید، موقوفه آنها هستید. همه غذاها را شما بپزید، تمام نظافت اتاق و کمد و وسایلشان را شما انجام دهید، تمامی لباس‌های زیر و رویشان را بشویید، نظافت عمومی خانه که نگو، فقط کار شماست. نگذارید گل و گیاه را آب بدهد، خرید منزل نکند. بگذارید دست‌وپاچلفتی بماند. مهم این است که شغل او دانش‌آموزی است فقط، نه کارگری خدماتی منزل. او باید در تابستانش فقط پیشرفت کند.
🔹مراقب باشید کتاب تخیلی و ژانر وحشت و فانتزی و طنز نخوانند. کتابی بخوانند که برای زندگی‌شان مفید باشد. فیلم‌های آن‌جوری هم نبینند. از موسیقی‌هایی که خودشان دوست دارند مثل رپ دورشان بدارید. تابستان است، خطرناک است. ولشان کنی چیزهایی که دوست دارند و جذاب است انجام می‌دهند در حالی‌که هر چه شما دوست دارید باید بکنند. هر خواننده و موسیقی که شما دوست دارید، هر فیلم و کتابی که شما می‌پسندید. چون عقلشان نمی‌رسد، خدای ناکرده هستی‌شان به باد می‌رود.
🔸اگر پیش آمد جایی سرکاری بروند که احیانا چندرغاز بیندازند جلویشان، مانع باشید. چون شان بچه‌های ما بیش از این است که بروند کارگری کنند یا شاگرد کسی بشوند. آنها قرار است یک‌دفعه‌ای در آینده مدیر همه جا بشوند!
🔹اگر هم نوجوان هستند خیلی مراقب باشید عاشق نشوند! تابستان است و یک‌دفعه می‌روند بیرون و چشمشان به کس و ناکسی می‌افتد و خر بیاور و باقالی بار کن! چون آینده و موفقیتشان می‌سوزد. حواستان باشد مثل آدم زندگی کنند نه مثل مجنون!
علی‌اکبر زین‌العابدین
معلم، نویسنده و روان‌شناس
