درباره معصومه عقاب‌نشین و تنزل/ارتقای درجه‌اش

آنچه زیر پوست آموزش و پرورش ماست همین دید و همین نگاه است.
معلوم نیست چرا در کشورهایی با آموزش و پرورش رشدیافته، حقوق و مزایای معلم اول ابتدایی، بالاترین است!
همین نگاه است که همه‌چیز را طولی می‌بیند، انگار که کادر آموزشی مقاطع ابتدایی مانند دانش‌آموزانش نوآموزند!
اینها چون مطالعه نمی‌کنند، بی‌خبرند که زنده‌یاد جلال‌الدین همایی که علامه‌ای بود در دانش‌های گوناگون، هر از چندگاهی مانند جوانی‌اش به روستایش می‌رفت که کلاس اول درس دهد چون آن موقعیت را والاترین جایگاه می‌دانست. چنانکه استاد دکتر محمدعلی موحد از بزرگان علوم انسانی و اهل معرفت دوران معاصر ایران و جهان که تنشان در سلامت باد، در دهمین دهه عمرشان تمام هم و غمشان دبیرستان دخترانه‌‌ای است که در تبریز وقف کرده‌اند. نکند زبانم لال، جایگاه علمی ایشان که استاد تمام است نیز تنزل یافته؟!

اگر آموزش و پرورش ما به یک رفرم اساسی نیاز دارد بخاطر همین نگاه‌های منحط است. چه آنچه به عنوان تنبیه می‌بینند عین تشویق است. آنچه را نازل می‌بینند عین والایی است. تدریس به بچه‌های مدرسه‌ای که نازلش می‌خوانند، به‌حق‌ترین جایی است که نیاز به هدایت متخصصینی چون معصومه عقاب‌نشین دارد.

خانم عقاب‌نشین عزیز، «ما کاری به حکم نداریم، حکم رو کاغذ مال محکمه‌ اس، اصلیت حکم مال خداست»*.

علی‌اکبر زین‌العابدین

*متن گیومه از دیالوگ‌های فیلم اعتراض مسعود کیمیایی