تصمیم گرفتیم از داریوش مهرجویی تقدیر کنیم در جشنواره چهارم تقدیر از مروجان کتابخوانی. در شورای برنامه‌ریزی طرح شد که پایان‌نامه‌ای درباره حضور کتاب‌ها در فیلم‌های مهرجویی نوشته شده‌است. از اعضای شورا بودم. ایده را سخت چسبیدم و به عنوان یک مخاطب حرفه‌ای مهرجویی که همان کتاب‌های فیلم‌هاش در زندگی فرهنگی‌ام اثر وافر گذاشته‌بود، دفاعیات محکمی کردم و قول‌دادم مقدمات حضورش را در اختتامیه فراهم‌کنم.
به مهرجویی پیام فرستادم و برایش جالب بود چنین تقدیری. گفت تا حالا به این موضوع فکر نکرده‌بودم! و گفت حضور کتاب‌ها در فیلم‌هایم ناخواسته بوده. پاسخ دادم اما میزان اثرگذاری این اتفاق‌های ناخواسته، به ترویج مطالعه میان مخاطبان فیلم‌ها منجر شده و توجه به ترویج کتابخوانی از راه سینما، می‌تواند فیلمسازان دیگر را به این راه ترغیب کند.
دو روز مانده به مراسم، مهرجویی گفت بخاطر آلودگی هوای آبان‌ماه پایتخت، امکان حضور ندارد و بیماری‌ا‌ش را تشدید می‌کند. گفت یک ویدیو ضبط می‌کنم و حرف‌هایم را همان‌جا می‌گویم. ویدیو با حجم ۵۰۰مگابایت به دستم رسید. بالاترین کیفیت تصویری و صوتی و دانلودش با سرعت‌های آن موقع، چندین ساعت زمان برد. دانستم که آقای کارگردان، ویدیوی
کم‌کیفیت نمی‌فرستد.
سکانس – پلان‌های کتاب‌ها در آثار مهرجویی در ذهنم نقش می‌بستند. به داریوش راد که تدوین‌گر خوش‌قریحه‌ای بود سفارشی دادم تا ویدیویی کوتاه از این لحظه‌های ماندگار کتاب‌ها در سینمای مهرجویی بسازد و در مراسم پخش کنیم.
سکانس‌ها را برایش یادداشت کردم و او هم با بازنگری فیلم‌ها و گفت‌وگوی مشترک ویدیویی درخور، تدوین کرد. در دیدار آخرم با مهرجویی از این ویدیو گفتم و متوجه شدم که به دستش نرسیده و گفت برایم بفرست که مشتاقشم. گشتم و پیداش نکردم. گذاشتم سر فرصتی مناسب که فراموشم شد و افسوسش تا الان به دل مانده.
هر دو ویدیو را در سالن پخش کردیم و آخر، لوح تقدیر و هدیه را به شهرام اقبال‌زاده به نمایندگی از ایشان اهدا کردیم. اجرای مراسم آن شب بر عهده خودم بود و آن لحظه‌ها که ادای دین می‌کردم، هیجانم را بالا برده بود.
در این پست، سخنان مهرجویی بزرگ را برای مراسم تقدیر می‌بینید [ویدیویی که نخستین‌بار بازنشر می‌شود] و در پستی دیگر در همین صفحه، ویدیویی که از کتاب‌ها در سینمای مهرجویی ساخته شده، منتشر خواهم کرد.
اینکه شروع سخنانش از رنج زلزله‌زدگان آن روزهای سر پل ذهاب گفت، نشان از دردهای مردم زمانه‌اش داشت.
علی‌اکبر زین‌العابدین
نظر بگذارید