دانش‌آموزان و دانشجویانی که می‌خواهند رو کم کنند، کل بخوابانند؛ پولدار شوند تا کسانی را بسوزانند، تحصیل می‌کنند تا پوز کسی را به خاک بمالند، با کسی رابطه می‌گیرند که روی دیگری را کم کنند، صدا بلند می‌کنند، عضله کلفت می‌کنند و گلاویز می‌شوند که دیگری نطق نکشد، از همین رفتارهای ساده ما برمی‌آید.
آنها که رای نمی‌دهند چند ده میلیون نفرند که صاحب عقیده و فکر هستند، درست یا غلط، آنان که رای می‌دهند هر کدامشان چندین میلیون طرفدار کسی یا طرز تفکری یا هر چیزی از آن اسم هستند، درست یا غلط و این میلیون‌ها یعنی ما ایرانیان.
هیچ رفتاری مقدم بر تاب‌آوری هم‌وطنان نیست در جامعه در حال اضمحلال و فروپاشی انواع نهادهایش.
و کودک و نوجوانی که می‌شنود و می‌بیند که بزرگترهایش هر کدام چندین میلیون دیگر را نادان و نفهم فرض می‌کنند، چگونه بتواند با آنها تحصیل کند، کار کند و پیش برود؟ تفکر دشمن‌پرور، «اگر با ما نیستی روبه‌روی مایی»، حتی با برترین برنامه‌های غیر قابل تصور، رو به توسعه نخواهد که رفت.
او در کلاسش کنار کسی باید بنشیند که جزء چند میلیونی است که دیشب بزرگترهایش او را هو کرده‌اند.
علی‌اکبر زین‌العابدین
نظر بگذارید