ستفاده از اسباب‌بازی‌ها به‌عنوان ابزار مقابله با آموزش دیکته شده به کودکان

استفاده از اسباب‌بازی‌ها به‌عنوان ابزار مقابله با آموزش دیکته شده به کودکان

علی‌اکبر زین‌العابدین معتقد است:

استفاده از اسباب‌بازی‌ها به‌عنوان ابزار مقابله با آموزش دیکته شده به کودکان

🔸اسباب‌بازی‌ها می‌توانند وارد مدارس و سیستم آموزشی شوند؛ چرا که هر نوع وسایل بازی در تعریف عمومی اسباب‌بازی می‎تواند چه در کودکان چه در بزرگسالان سرعت و روند آموزش را در هر زمینه‎ای بالا ببرد و آسان کند.

🔹به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، علی‌اکبر زین‌العابدین، کارشناس آموزش و نویسنده‌ کودک در تعریف اهمیت اسباب‌بازی‌ها و نقش آموزشی‌شان گفت: بازی‌ها در چند زمینه به آموزش کمک می‌کنند، اول این‌که وضعیت موجود در محیط را شاد می‎کنند و باعث ایجاد شادمانی در فضای آموزش می‌شوند و افراد را از رخوت بیرون می‌آورند، دوم این‌که باعث تعامل بین آدم‌ها می‌شوند چون معمولاً بازی‎ها یک‌نفره نیستند و بیشتر اسباب‎بازی‌ها کاربرد دو نفر به بالا دارند، این باعث می‌شود که یادگیرنده به‌وسیله‎ بازی، تعاملی با دیگران داشته باشد که مهم‎ترین خاصیت آن این است که یادگیری در فضای تعاملی به فهم موضوع عمق می‌بخشد.

🔸زین‌العابدین ویژگی دیگر اسباب‎بازی در آموزش را افزایش خلاقیت دانست و گفت: وقتی شما با اسباب‎بازی موضوع مورد آموزش را با دانش‌آموز در میان می‎گذارید او مجبور است که برای پیروزی، برد و پیشرفت در آن بازی، نوآوری از خودش بروز بدهد. این نوآوری به‌ویژه در کشوری مثل ما که آموزش در آن بیشتر نقش کشنده‎ خلاقیت دارد، می‎تواند بسیار مفید باشد.

🔹به عقیده‌ این کارشناس آموزش، اسباب‏‌بازی به‌عنوان یک ابزار مقابله با آموزش دیکته شده به کودکان و نوجوانان می‏تواند شبیه به مشعلی باشد که راه خلاقیت را به آنان نشان دهد و تفکر واگرا را قوی کند و جای تفکر(صرفاً) همگرا در آموزش را بگیرد.
در همین حال به گفته‌ وی، اسباب‌بازی در آموزش، باعث ترکیب یادگیری کودک در حوزه‎های مختلف می‎شود، مثلاً ممکن است یک اسباب‎بازی برای آموزش ریاضی طراحی شود؛ اما در زمان استفاده از آن نیاز به استفاده از یادگیری حرکتی و کلامی هم احساس شود.

🔸به گفته‌ی علی‌اکبر زین‌العابدین همه بازی‌ها به‌صورت آماده و شرکتی نیستند و بعضی از معلمان و مربیان بر اساس نیاز درسشان از ابزار اولیه مثل طناب، کاغذ، چوب و چیزهایی از این قبیل چیزی مناسب با محتوای درسی استفاده می‌کنند.

🔹وی خطاب به صاحبان این صنعت و سیاست‌گذاران گفت: فرض را بر این می‌گیریم که مثلاً پنج اسباب‎بازی درباره درس علوم پیدا کردیم، این اسباب‏بازی‎ها در چند شهر و روستا ممکن است در دسترس مربیان و معلمان قرار بگیرد؟ چه قیمتی دارد؟ و ده‎ها سؤال دیگر.

🔸وی افزود: نکته‎ مهم‌تر این است که چقدر باور عمومی برای استفاده از اسباب‏بازی در آموزش در میان مردم و والدین و مربیان و معلمان وجود دارد؟ وقتی با معلمان دبستان درباره بازی در آموزش صحبت می‎شود با میل و اشتیاق از آن استقبال می‏کنند. اما وقتی با معلمان دبیرستان هم‌صحبت می‏شویم، یک نوع مقاومت و عدم تمایل در استفاده از بازی‏ها در آموزش می‎بینیم؛ یعنی تصور می‏کنند این کار کودکانه است و کمکی به آموزش بچه‎های دبیرستانی نمی‎کند و باور ندارند که آموزش از طریق ابزار بازی و سرگرمی محدودیت سنی ندارد.

🔹به نظر من این نکته نیازمند آموزش است و باید برای معلمان و مربیان در تمامی مقاطع تحصیلی در کارگاه‏های مختلف ضرورت این نیاز تدریس شود و مبانی علمی و روانشناسی این ماجرا تبیین شود و بدانند حتی در دانشگاه‏های مختلف دنیا نیز می‏شود از بازی‏ها استفاده کرد، فقط ابزار و وسایل آن متفاوت است.

برچسب ها: بدون برچسب

نظر بگذارید

قسمت های ضروری با * مشخص شده